Czytając Wasze wypowiedzi cieszę się, że nie jestem sama w tych sprawach...
Kuba kocha się w iglakach i gdy był zakładany ogród to nasadził tego, że szkoda słów...teraz podcina, wycina i przesadza...
Ja znów wolę kwiaty, ale nie jednoroczne...
I znów mój ogród jest w stanie "remontu"...

Ja popełniłam jeszcze inny błąd, oprócz tego, że nasadziłam kupę krzaków na małej powierzchni, konkretnie azalii i rododendronów, jak sadziłąm był malutkie. To jeszcze do tego żeby było ładnie posadziłąm obok Judaszowca, który rośnie pięknie i pięknie kwitnie, dopóki nie chciałam sobie podrasować moich starych przerośniętych azalii nawozem do kwasolubów, bo coś ostatnio marnie kwitły. Zakwitły pięknie po nawożeniu ale judaszowiec ledwo zipie, małe chore listki, dopiero potem doczytała że on lubi zasadowo. Choć rośnie trochę z boku, to jednak dostał kwasu. Żeby go ratować wsypałam pod niego teraz wiadro wapna, trochę się poprawił ale znowu zaczynam martwić się o azalie

Czuję, że zostałam wywołana do tablicy
Aczkolwiek ja poruszę temat FOMO - czyli strach przed tym, co nas omija - w moim przypadku jest to strach przed utratą... jakiejś odmiany.
Po utracie pewnej odmiany lilii (Vermeer) wiele lat temu i jej niedostępności dzisiaj, obudziło się we mnie FOMO i w związku z tym zaczęłam wręcz panicznie kupować wiele odmian roślin, w zasadzie lilii i mieczyków, które w mojej ocenie mogą stać się za kilka lat niedostępne (już kilka pozycji z zeszłego sezonu nie widzę). Stąd widzę, że urodziła mi się żyłka do kolekcjonowania. Co prawda przed zakupem jeszcze 10 razy oglądam koszyk i często wywalam jakieś odmiany, które uznaję za wzięte na siłę, bo "kolekcja". Zależnie od ceny, kupuje od 1 do nawet 4 cebul w przypadku lilii i 1-2 paczki mieczyków.
Nie wiem, gdzie ja to wszystko posadzę w tym roku, ale po lekkich porządkach ogrodowych liczę, że trochę miejsca się zwolni.

Nie mogę mieć wszystkiego, co mi się podoba. Jestem z tym pogodzona. Nie wszystko tu rośnie, warunki coraz gorsze, mrozy, susza. Zawsze najpierw zastanawiam się, czy nie biorę jej na pewna śmierć. Nie wszystko jest też w moim zasięgu finansowym. To chyba najbardziej ograniczający czynnik. Nawiozłabym przyczep z kamieniami, postawiła altanki, zrobiłabym sobie szpaler z szachownic, kolekcję różaneczników i nasadziła więcej róż, ale cóż...Dobry wątek, można sobie pomarzyć.