Kolejny narcyz nowinka, bardzo mocno pachnący typowo narcyzowo
Narcyz ‘Grand Soleil d’Or’ to wyjątkowa, wielokwiatowa odmiana narcyza z grupy tazetta (Narcissus tazetta), znana z intensywnie żółtych płatków i pomarańczowej trąbki. Jej nazwa, oznaczająca „Wielkie Złote Słońce”, doskonale oddaje promienny, ciepły wygląd kwiatów. Jest ceniona za obfite kwitnienie, słodki zapach i możliwość uprawy zarówno w ogrodzie, jak i w pomieszczeniach.
Charakterystyka:
Płatki: Intensywnie żółte, złociste, małe, ale kształtne, o średnicy kwiatu do 4,5 cm.
Trąbka (przykoronek): Krótka, jaskrawopomarańczowa, kontrastująca z płatkami, lekko wklęsła, co dodaje kwiatom wyrazistości.
Kwiatostan: Wielokwiatowy, na jednej łodydze 7–20 drobnych, pachnących kwiatów, tworzących efektowną, kulistą kępę.
Wysokość: 35–45 cm, z prostymi, mocnymi łodygami.
Liście: Wąskie, trawiasto zielone z szarym odcieniem
Zapach: Słodki, delikatny, bardzo przyjemny, idealny do wnętrz.
Kwitnienie: Wczesnowiosenne (marzec–kwiecień w ogrodzie, od listopada w uprawie indoor po pędzeniu).
Pochodzenie:
Uważa się, że pochodzi od Narcissus tazetta, prawdopodobnie z Holandii. Zapisy o odmianie sięgają przed 1770 roku.
Legenda z Wysp Scilly mówi, że cebulki narcyzów podarował holenderski kupiec, a ich uprawa rozpoczęła się tam w XIX wieku.
Uprawa:
Stanowisko: Pełne słońce lub lekki półcień, gleba przepuszczalna, próchnicza, umiarkowanie wilgotna, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.
Sadzenie: Cebulki (kaliber 12/14 lub 14/16 cm) sadzi się jesienią (sierpień–październik) na głębokość 10–20 cm, w grupach po 5–10 sztuk, odstęp 5–15 cm.
Pielęgnacja: Podlewanie w okresie wzrostu, nawożenie organiczne wiosną. Po kwitnieniu liście powinny zaschnąć naturalnie. W mroźne zimy okrywać ściółką (kora, trociny).
Uprawa w pomieszczeniach: Idealna do pędzenia. Cebulki sadzi się w płytkich doniczkach lub misach z ziemią, żwirem czy wodą, pozostawiając wierzchołek odkryty. Po 6–8 tygodniach w chłodnym, ciemnym miejscu (12 tygodni dla korzeni), przenosi się je na jasny parapet, gdzie kwitną po 4–6 tygodniach.
Mrozoodporność: Strefy USDA 8a–11, mniej odporna na mróz, w chłodniejszych klimatach (strefy 3–6) wymaga wyciągania cebulek na zimę lub uprawy w pojemnikach.
Naturalizacja: Dobrze się rozrasta, tworząc kępy. Co 4–5 lat warto dzielić cebulki, jeśli kwitnienie słabnie.
Zastosowanie:
Ogród: Świetna na rabaty, klomby, w ogrodach skalnych lub pod drzewami liściastymi. Ładnie komponuje się z hiacyntami, frezjami, tulipanami lub ciemnymi żonkilami.
Pojemniki: Popularna w doniczkach, szczególnie w aranżacjach zimowych i wczesnowiosennych.
Kwiat cięty: Trwałe w wazonie (do 2 tygodni), ale wymaga kondycjonowania w osobnym naczyniu przez 12–24 godziny, by sok nie zaszkodził innym kwiatom.
Dekoracje wnętrz: Ceniona za zapach i jasne kolory, idealna do rozjaśniania pomieszczeń zimą.
Ciekawostki:
Historycznie była jedną z pierwszych odmian uprawianych na kwiat cięty na Wyspach Scilly, eksportowaną do Londynu w XIX wieku.
Choć odmiana jest uwielbiana za wygląd, niektórzy, narzekają na zbyt intensywny zapach i przenoszą ją na zewnątrz.
Odporna na jelenie, gryzonie i choroby (np. werticiliozę), co czyni ją łatwą w uprawie.